Neden?

Ben hep ağlıyorum. 

Neden? Oysa sen beni ağlatmayacak kadar çok sevmiştin. Geceleri saçlarımı okşardın. Uyumaz beni seyrederdin. Uyuyakaldığın kısa anlarda ben ağlamaya devam ederdim.

Neden? Sen beni canımı yakmayacak kadar çok sevmiştin. Ama beni benden korumayı hiç beceremedin. İçimde büyüttüğüm tüm ağrılarımı nasıl da saklardım senden.

Neden? Severdin beni. Melekler gibiydin. Yeşil gözlerin, sıcacık ellerin vardı. Neler oldu demeyeceğim çünkü ben içinde ölüm büyütenlerdenim.

Neden? Yetmiyor mu sevgin beni uçurumlardan uzaklaştırmaya. Bilmem. On senedir profesyonel intihar eğilimlisiyim. Sen, sevgin ya da kokun beni çekemezsiniz yokluğun ellerinden. Bizim bir anlaşmamız var.

Neden? Seviyorum seni. Neyse bunlar boş şeyler.

Nedendir bil(e)mem

Anlamsız bir acı hissediyorum içimde. Ne bir adım ileri gidebiliyorum, ne de rahatça bir nefes alabiliyorum. Sanki içimde bir yerde göremediğim bir kesik var. Sızlıyor babam sızlıyor.

Birileri bir yerde mum söndürmüşçesine karardı ruhum.

Durum değerlendirmesi

Günlerdir o kadar yazasım var ki anlatamam... Ama nefret ediyorum bloguma girebilmek için dokuz takla atıyor olmaktan. O nedenle zorluyorum kendimi, yazmıyorum da yazmıyorum.


Bu gece bir sabahlama bekliyor beni. Olur da yazarım bir şeyler, belli mi olur.


Beni bekleyin ama hiç gitmeyin.