Suskundu gece...

Susuyorum. Artık ne kadar geçti üzerinden bilebilmiyorum. Kulaklarım kendi sesime hasret kalmış sanki. Yabancılaşıyorum kendime ve uzaklaştırıyorum sizi.

Telefonun ucunda aşk sesleri gelirken ağladığımı bilemezsiniz. Gece fısıldadığınız dertlerinizde yaralarım var. "Nasılsın?" diye sorarsanız yalan söylemem. Gülümser ve "yeani işte" derim sadece. 

Siz beni bilmezsiniz. Anlayamazsınız nasıl bir yoldan geçtiğimi, bir kadeh şaraba, bir dost omza hasret olduğumu. Doğum günümde beni ağlattığınızda kaybettiniz haklarınızı teker teker. Bir tek karım kaldı işte o da yeni geldi.

İnadına gülümsüyorum ama. Bu hayat beni yıkmak istese de bu izni vermeyeceğim ona. Yoruldum, dayanabilirim, derdim var, susabilirim, canım yanar, sevmeye çalışabilirim...

Teker teker topladım kendimi ve kalktım uzulca yanınızdan. Bazılarınız fark etmediniz bile. 

Kiminiz dikkatsiz laflarınızla kalbimi tekrar tekrar kırdınız, bir şey demedim. Kiminizin yüzüne bakmak bile canımı yakıyor. Kimizin beni tahmin edemeyeceğiniz kadar hayal kırıklığına uğrattınız. Kiminizi herşeyden çok seviyorum ve sırf bu yüzden uzak tutuyorum kendimden. 

Kiminizin aşk acısı var, kiminiz gittiniz. Kiminizin dost acısı var, kiminiz sustunuz. Kiminizle aramda asla açıklayamayacağım şeyler var, kiminiz baktınız ama göremediniz.

Kiminizse ısrarla sordunuz. Korktum tekrar konuşmaktan. Belki de ondandır unutmalarım, kaçışlarım, geçiştirmelerim...

Büyüme(se)k

Biliyorum, artık arkadaşlarımızdan ayrıldığımızda ağlayacak yaşları geçtik. Ama benim hala gözlerim doluyor. Arkadaşlarımı değil de, canımdan parçaları gönderiyorum sanki. Altı üstü 6 ay diyemiyorum.

Koskoca bir 6 ay... Ben ne yaparım suluelma'sız curly'siz. Zaten karım da uzaklarda. 

Bazen boğulacak gibi olauyorum yokluğunuzda. Gitmeseniz ya, keşke hep benimle kalsanız. Bir telefon mesafesine, seslerinize hasret kalacakmışım gibi geliyor. Bir ay görmesem ortalığı yıkacak hala geliyorum, şimdi önümüzde aylar var...

Çok zorlu bir dönem bekliyor bizi cancağızlarım. Hepimiz gerçek yalnızlıkla yüzleşeceğiz belkide. Bitenlerin ardından gidenlere ağlayacağız, tabi siz de kalanlara. 

Lanet olsun klişelere ama demek zorundayım. İnsan elindekinin değerini kaybedince anlarmış... Of ruhum karardı.

Seviyorum sizi, hem de çok...

Bekle- bekle-dur

Merak kedidir, kedidir merak

Tırmalar, yırtar, kaçar, kandırır

Beklersin

Bekledikçe bekleyişe susarsın

Gelmeyişlere yanarsın

Kedidir merak

Sevmezsin, inadına gitmez

Nankördür ya

Acıtır, zorla kanırtır tüm eski yaraları

Sen bilmesen bile o bilir

Merak kedidir, kedidir merak

Kan kokusu arar tenlerde

Buldu mu da...

İşte orası vahim, orası saklı

İki dudak arası derler ya

Bekle dur

Yarın olsun, yarın olsun

Merhaba dost

Beni nasıl bilirdiniz? Ben kendimi eskiden çok iyi bilirdim. Şimdi ya hiç bilmem ya kötü bilirim.

Benim ki de laf. Ben kendimi bilmezken siz nasıl bileceksiniz. Hele böylesine rol yaparken, böyle içim kan ağlar yüzüm gülerken.

Korkmayın cancağızım, bir derdim yok. Daha doğrusu yeni bir derdim yok. Her zaman olduğu gibi, önceden olmuş olayları ancak algılayan bir beynim ve canımı çıkarmaya çalışan bir kalbim var. 

Böylesi zorlu bir sınavda yalnızım dostlarım. Hiçbirinize güvenemem. Bilemem ki yanımda olacak mısınız? Olabilirsiniz. Kanıt isterim, benim için neler yapabileceğinizi görmeyi. Tekrar annelik yapabilmeme izin vermenizi.

Bana dertlerinizi anlatın cancağızım. Şu patlayasıca kafam uzaklaşsın artık benden, kendimden, dertlerimden, geçmişimden. Evet ya, en çok da geçmişimden. Bırakın kendi geçmişimi değil sizinkini düşüneyim. Bırakın sizin için ağlarken, kabus görmeyeyim.

Lütfen, beni kendinizi açacak kadar çok sevin. Sabredin ki, ben de sizi o kadar seveyim....

Be-ce-rik-si-zim!

Kısa ve öz anlatacağım.

BECERİKSİZİM.

Şöyle gittiğim güzel yerleri, aldığım güzel şeyleri ballandıra ballandıra anlatamıyorum. Sağa sola fotoğrafları da koydum mu al sana süper bir yazı diyemiyorum. Oysa ne çok söyleyecek şeyim, paylaşacak güzel anım var.

Çooook üzülüyorum bu duruma çok.

Konser var dediler!

Şimdi benim bu son sene edindiğim çok kötü bir huyum var. Biri konser dediğinde yerimde duramıyorum. Hemen para bulasım, biletix'e koşasım, o kuyrukta sövüp sayasım, biletlerimi bağrıma basasım, onları kardeşlerinin yanına koyasım, sonra da -bir gece ay ben onları nereye koymuştum diye düşünüp uykudan uyanasım, kontrol edesim geliyor.

Tüm bunların üzerine benim diğer bir kötü huyum olan düzenli biletix kontrol etmem de eklenince, kendimi gitmek istediğimden emin olmadığım biletleri almış olarak buluyorum.

Diyeceksiniz ki tüm bu muhabbet nerden çıktı. Şöyle ki canlarım, ben geçen baharda gaza gelip (kendi kendimin gazına) Ozzy Osbourne bileti aldım. Ama işin kötü tarafı sanırım konsere tek gitmem gerekecek. Ben bu adamın tek bir şarkısını bile hayatımda dinlemedim! Ölür gider de üzülürüm, daha sonra fırsatı kaçırdım diye dertlenmeyeyim diye aldım bileti de şimdi de yalnız kaldım. 

Hay benim dertli başım!

Not: Burda 31 kişiyiz var mı giden yahu?

İsterdim ki...

İsterdim ki, artık hayatımda olmayasın

İsterdim ki, aldığın nefesler içimi ürpertmesin

İsterdim ki, herkesten saklamayayım acılarımı

İsterdim ki, gerçeksen bitsin bu acı...

Ve bir hafta sonra aylar geçmiş olacak

Ve ben yine umutsuzca, mutsuzca, sessizce

Dileyeceğim

İyi ol

Sağ ol

Uzak ol

Ama bir daha görme beni.

Bilerek ve isteyerek böyle okunması zor yaptım. Ne yazık ki bir çoğunuz kim olduğumu biliyor. Bense bazen sadece içimi dökmek istiyorum. Bir kerelik de olsa bilmezsen gelebilir misiniz?

Bilemedim ben onu...

Son günlerin iki önemli olayı: 12DevAdam'ın başarıları ve referandum. Yine kendimi tekrarlayacak, böyle güncel konularda yazmayacaktım (ukalıktan değil, herkes istediklerimi yazıyor da ondan). Ama dayanamıyorum. Bir kaç cümle de olsa karalayacağım bir şeyler.

*Mükemmel bir maçtı (sadece sonunu izlemiş olsam da).

*Ben de maç bitmeden sevindim (hayır, fenerli değilim).

*Heyecanla yarım saat sonra başlayacak final maçını bekliyorum.

*Yetmedi ama Hayır dedim.

*Artık kimseye kızmıyorum. Evetmiş hayırmış demokrasiymiş... Beklentilerimi tüketti bu toplum.

*Yetmedi...

İtiraf vol1

İtiraf ediyorum. Şu (19) yaşıma geldim, hâlâ bayram harçlığı bekliyorum.

Yine itiraf ediyorum, kıyafetlerim dolabıma sığmamasına rağmen "bayramlık mı alsam" diye düşünüyorum.

Duyuru!

Fal bakma dönemim yine kapanmıştır efendim. Sabredin ve bir dahaki sezonu bekleyin.