Biliyorum, artık arkadaşlarımızdan ayrıldığımızda ağlayacak yaşları geçtik. Ama benim hala gözlerim doluyor. Arkadaşlarımı değil de, canımdan parçaları gönderiyorum sanki. Altı üstü 6 ay diyemiyorum.
Koskoca bir 6 ay... Ben ne yaparım suluelma'sız curly'siz. Zaten karım da uzaklarda.
Bazen boğulacak gibi olauyorum yokluğunuzda. Gitmeseniz ya, keşke hep benimle kalsanız. Bir telefon mesafesine, seslerinize hasret kalacakmışım gibi geliyor. Bir ay görmesem ortalığı yıkacak hala geliyorum, şimdi önümüzde aylar var...
Çok zorlu bir dönem bekliyor bizi cancağızlarım. Hepimiz gerçek yalnızlıkla yüzleşeceğiz belkide. Bitenlerin ardından gidenlere ağlayacağız, tabi siz de kalanlara.
Lanet olsun klişelere ama demek zorundayım. İnsan elindekinin değerini kaybedince anlarmış... Of ruhum karardı.
Seviyorum sizi, hem de çok...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder