Beni nasıl bilirdiniz? Ben kendimi eskiden çok iyi bilirdim. Şimdi ya hiç bilmem ya kötü bilirim.
Benim ki de laf. Ben kendimi bilmezken siz nasıl bileceksiniz. Hele böylesine rol yaparken, böyle içim kan ağlar yüzüm gülerken.
Korkmayın cancağızım, bir derdim yok. Daha doğrusu yeni bir derdim yok. Her zaman olduğu gibi, önceden olmuş olayları ancak algılayan bir beynim ve canımı çıkarmaya çalışan bir kalbim var.
Böylesi zorlu bir sınavda yalnızım dostlarım. Hiçbirinize güvenemem. Bilemem ki yanımda olacak mısınız? Olabilirsiniz. Kanıt isterim, benim için neler yapabileceğinizi görmeyi. Tekrar annelik yapabilmeme izin vermenizi.
Bana dertlerinizi anlatın cancağızım. Şu patlayasıca kafam uzaklaşsın artık benden, kendimden, dertlerimden, geçmişimden. Evet ya, en çok da geçmişimden. Bırakın kendi geçmişimi değil sizinkini düşüneyim. Bırakın sizin için ağlarken, kabus görmeyeyim.
Lütfen, beni kendinizi açacak kadar çok sevin. Sabredin ki, ben de sizi o kadar seveyim....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder