Tiyatro vardı.
Tiyatro yok oldu.
Egolarımız sahnedeymiş, kovulmuşuz aslında.
Kulaklar inadına sağır,
İnadına sahte sinir krizleri.
Saygı bekleyen perde soysuzları.
Bazılarında bir Ezel olma çabası,
Bazılarında yeni bir Brecht.
Saf ego haline gelene kadar çırpınışlar.
Yeter!
Perde çoktan kapandı.
Oyun çoktan bitti.
Küçücük kulisinizde, paçavraları paylaşamayın siz hala.
Yokum artık.
Gömülüyüm belki yıktığınız perdenin altında.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder