Always

Hayatımı ölçecek bir zaman birimi olmadığına karar verdim. Çünkü artık hatırlayamadığım bir zamandan beri çok kötü durumdayım ama artık o kadar uzmanlaştım ki oldukça içten gülümseyebiliyorum bile. Ben söylemesem bilemezsiniz, ben izin vermesem anlayamazsınız bile kötü olduğumu. Ah keşke farketseniz, anlamanıza izin verdiğimde aslında size çok ihtiyacım olduğunu...

Kimseye bel bağlamıyorum artık. Kiminin beni görecek hali olmuyor, kimi desen başkalarını tercih ediyor. Yalnız kalmanın çok da korkunç bir şey olmadığını kendime anlatmak istiyorum. Olmuyor, anlayamıyorum...

İyi değilim

Yanımda kimse yok

İyi değilim ama yanımda birinin olmasına gerek yok

Tüm kötü alışkanlıklarımdan olduğu gibi

Beni aciz bırakan insanlardan da kurtuldum

Ne bir adım geri ne de ileri hayatım

Düz, dümdüz bir adam gibi

Güz sertken, yağmurda koşmak gibi,

Ağlarken çıkardığın peçeteyi arkadaşına uzatmak gibi

Nefes alamazken, sorulardan kaçmak için gülümsemek gibi

Düz insanların yaşamı benimkisi

Güz sertken, yanımda kimse yokken, nefessizken...

Sessizce bir şarkı mırıldanmak gibi.